Valse Hoop

Veel mensen leven in valse hoop. Het is door valse hoop dat elk casino vuil geld maakt en dat elke boef zijn slachtoffer verlokt om mee te doen aan bedenkelijke intriges. Het spijtige hieraan is dat het slachtoffer evenveel te verwijten valt als de oplichter. Hoewel het jammerlijk is mensen te zien leven in de valse hoop dat hun 10 dollars plots 10 miljoen dollars worden, is het even jammerlijk om mensen te zien spelen met hun zielen en hun eeuwigheid. Mensen die hun geloof, hoop en vertrouwen hebben gesteld in een religie die hen niet kan redden, zijn te betreuren. Maar zij die mensen verzekeren dat alles in orde is terwijl het niet zo is, wezen veroordeelt.

De meesten onder ons hebben waarschijnlijk allemaal ooit naar een begrafenisplechtigheid geweest waar de predikant elke aanwezige overtuigde dat de afgestorvene nu op een "betere plaats" is. Velen onder ons weten diep in hun hart dat het meer waarschijnlijk is dat de arme afgestorvene in de hel vertoefd, gezien zijn levensloop. (Ik weet dat alleen God de rechter is, maar de Bijbel leert ons dat we hen zullen kennen aan hun vruchten.) Hoe goed de predikant de rouwende familie ook wil troosten, liegen over zoiets serieus heeft geen excuus, vooral wanneer de predikant besluit dat leven in zonde kan en dat op het eind we allemaal naar de hemel gaan, zelfs samen met onze honden en katten.

Maar een nog grotere fout zijn de duizenden predikanten uit alle denominaties die het als hun missie beschouwen mensen een zekere "zekerheid van zaligheid" te geven terwijl er geen bewijs is dat zij wel wedergeboren zijn. Ik herinner mij als jonge predikant nog duidelijk hoe mijn ouders me leerden mensen te wijzen op sommige troetelverzen uit de Bijbel (zoals Joh.1:12) die hun een zekerheid van redding geven. Veel Bijbels die lijsten bevatten toepasselijk voor verschillende situaties, bevatten ook een lijst van verzen die de lezer een zekerheid van redding geven. Het lijkt erop dat elke predikant in zijn arsenaal een pak preken heeft die de mensen de zekerheid geven dat ze gered zijn.

De typische conversatie met iemand die onzeker is gaat gewoonlijk zo: Vraagsteller “Ik voel me niet gered”. Raadgever: “We steunen niet op gevoelens maar op geloof. Heb je Jezus gevraagd in je hart te komen/ het zondaarsgebed gebeden/ de oproep beantwoord?" ”Vraagsteller: “Ja”. Raadgever: “Dan ben je hoogstwaarschijnlijk wedergeboren – geloof dat en herhaal Joh. 1:12.” Ik ben ervan overtuigd dat deze conversatie verschillende keren per dag overal in de wereld wordt gevoerd. Maar is het de waarheid?

Neen, het zijn leugens. Hoe kan men iemand verzekeren dat hij gered is wanneer de zondaar niet echt tot redding is gekomen? Is het onze job om mensen zich getroost en verzekerd te laten voelen, of is onze opdracht zielen weg te roven uit de vlammen en absolute zekerheid te krijgen dat mensen wedergeboren worden door de Geest van God? (Terloops gezegd, hetzelfde gebeurt wanneer men mensen verzekert dat ze vervuld zijn met de H.Geest, terwijl het bewijs er is dat ze machteloos en onveranderd zijn, als ze al gered zijn!)

Ik weet dat dit straffe woorden zijn en dat enkele dozijnen lezers recent hebben afgehaakt van mijn verdeellijst. Maar verkiezen we de waarheid, of onze Evangelische tradities? De waarheid is dat veel  criteriapunten die raadgevers gebruiken om te oordelen of iemand wedergeboren is ten gronde onbijbels en vals zijn. Waar staat dat we wedergeboren zijn als we Jezus in ons hart hebben gevraagd, het zondaarsgebed hebben gebeden, ons hand hebben opgestoken of de vraag om naar het altaar te komen hebben beantwoord? Het kan misschien vermeld staan in evangelische handboeken maar het staat niet in de Bijbel. Vooraleer dat je mij er aan herinnerd dat in Joh.1:12 staat: “Doch allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden” en dat dit zeker beduidt om Jezus in je hart te vragen – het feit is dat “Hem aangenomen hebben” en “Jezus in je hart vragen” twee totaal verschillende zaken zijn. Door “Hem aangenomen hebben” bedoelt Johannes dat we Hem aannemen als onze Redder, Heer en Meester en dat we ons onderwerpen aan alle aanspraken die hij maakt op ons. Ik betwijfel ten zeerste dat de meesten van hen die Jezus in hun leven vragen ook menen dat zij Zijn heerschappij aanvaarden en Hem willen, wat er ook gebeurt. In feite gaat het volgende vers aldus: “die niet uit bloed, noch uit de wil des vlezes, noch uit de wil eens mans, doch uit God geboren zijn.” (Joh. 1:13). Dit zegt duidelijk dat we niet uit onszelf wedergeboren kunnen worden, maar dat God dat moet doen. Waar ter wereld halen we het idee vandaan dat het iets is dat afhangt van wat ik heb gedaan?

Het Nieuw Testament laat geen losse tong en snelle zekerheid van redding toe maar geeft ons de instructie: ” Stel uzelf op de proef, of gij wel in het geloof zijt, onderzoekt uzelf."(2Kor. 13:5). En “Ieder moet zijn eigen werk toetsen (Gal.6:4). En “terwijl nog een belofte van tot zijn rust in te gaan bestaat, de indruk zou wekken achter te blijven.” (Heb.4:1). En “Ziet daarbij toe, dat niemand verachtere van de genade Gods. ” (Heb.12:15).

Kunnen we geen zekerheid hebben van onze redding? Jawel. Paulus schrijft: “want ik weet, op wie ik mijn vertrouwen heb gevestigd, en ik ben ervan overtuigd, dat Hij bij machte is, hetgeen Hij mij toever-trouwd heeft, te bewaren tot die dag. (2Tim1:12). Johannes schrijft “Dit heb ik u geschreven, die gelooft in de naam van de Zoon Gods, opdat gij weet, dat gij eeuwig leven hebt." (1Joh.5:13).
MAAR, die zekerheid moet door twee dingen komen:

Vooreerst moet er in ons het getuigenis zijn van Gods Geest dat we echt van Hem zijn. Rom.8:16 zegt: “Die Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn". 1Joh.5:10 zegt: “Wie in de Zoon van God gelooft, heeft het getuigenis in zich.” Hoe durven we mensen te zeggen dat zij wedergeboren zijn als God daarvan geen vrucht krijgt? Het probleem is dat er veel te veel mensen rondlopen die beweren dat ze het getuigenis van God hebben terwijl ze gebrainwashed zijn met een leugen.

Ten tweede dient er uiterlijk een bewijs te zijn (vrucht) van het feit dat we wedergeboren zijn. Laat me het simpel stellen: indien je leven niet veranderd is – ben je niet gered. Hoe moeilijk is dat om te verstaan? Wedergeboren zijn wordt gestaafd door nieuwe verlangens, nieuwe gewoontes, nieuwe levensstijl, nieuwe waarden, nieuwe taal, nieuwe vrienden, nieuwe gedachten enz…Als de vruchten rot zijn is ook de boom rot, zo simpel is dat. Je kan tegen een rots zo dikwijls als mogelijk zeggen dat hij een kind van God is, het veranderd niets aan de feiten. 

Dienen we dan de mensen in het ongewisse te laten? Ja - totdat ze de zekerheid bij de Enige vinden die het recht heeft die zekerheid te geven! Ik weet dat dit betekent dat mensen tijd op hun knieën en in de Bijbel moeten doorbrengen. Sinds wanneer is God's aangezicht zoeken en worstelen met zaken i.v.m. onze eeuwigheid slecht?